Harry werkte al vele jaren als matroos en had een schat aan ervaring opgedaan. Hij had een groot verantwoordelijkheidsgevoel en een sterke werkethiek, en hij werd door zijn bemanningsleden gerespecteerd om zijn kennis en leiderschapskwaliteiten. Naarmate hij meer tijd op het schip doorbracht, vormde Harry een hechte band met zijn bemanningsleden. Ze deelden verhalen, grappen en momenten van kameraadschap en hadden een gezamenlijk doel: de grootste vis van het jaar vangen.
Dus toen er een nieuwe dag aanbrak, was de groep zeilers vastbesloten om de grootste vis van het jaar te vangen. Maar terwijl ze over de open zeeën voeren, begonnen ze zich te realiseren dat er iets niet klopte. De oceaan was akelig kalm en ze hadden de hele dag nog geen enkele vis gezien. Later zouden ze erachter komen dat het iets te maken had met het gevaar dat onder het kalme water op de loer lag.