Ze hoopte dat Harolds vrouw zijn haar nieuwe voordelen zou bieden. Als man en vrouw hadden ze immers afgesproken om alles te delen. Wat van haar was, was nu van hem, maar wat van hem was, was nu van haar. Dat was de essentie van Julia’s intentie.
Met dit in haar achterhoofd pakte Julia de voorbereidingen voor de bruiloft direct aan. Ze was zich ervan bewust dat Harold ouder werd en dat zijn lichaam steeds zwakker werd. Dit betekende dat de kans dat hem iets zou overkomen met de dag groter werd. Julia besefte dat ze geen tijd te verliezen hadden; ze moest met hem trouwen zodra hij nog fit genoeg was. Als er iets zou gebeuren, zou haar hele plan in duigen vallen en zouden al haar inspanningen voor niets zijn geweest.