Ondanks de hindernissen concentreerde Julia zich op het handhaven van stabiliteit voor de kinderen, haar veerkracht getest maar onwrikbaar. Verdriet hing als een dichte wolk boven het landhuis. Julia, Lucy en Billy vonden troost bij elkaar, hun gedeelde verlies trok hen nog dichter naar elkaar toe. Ze brachten hun dagen door met herinneringen ophalen aan Harold, verhalen delen en leren omgaan met hun verdriet. Ondanks de kritische blik van de stad, genazen ze geleidelijk aan en hun band werd sterker.
Op een dag, toen Julia Lucy en Billy in de tuin zag spelen, nam ze een besluit. Het was tijd dat de dorpelingen haar ware motieven zouden begrijpen. Een mengeling van angst en vastberadenheid overspoelde haar. Ze wist dat ze op het punt stond een storm uit te lokken, maar het was een storm waar ze klaar voor was.