De volgende ochtend kwam Matilda aan in Johns kantoor, de scheidingspapieren stevig in haar handen. Ze zakte in de koude leren stoel tegenover hem, haar hart bonkte in haar borstkas. John bestudeerde zwijgend de documenten, zijn wenkbrauwen gefronst in concentratie, de spanning bouwde zich op in de kamer.
Na een lange pauze keek John op, zijn gezicht een mengeling van medeleven en frustratie. “Het spijt me, Matilda,” zei hij zachtjes. “Vincent heeft alles al besproken. De voorwaarden zijn waterdicht. Je houdt bijna niets over, alleen het huis en je pensioenfonds.”