Vincent, die de afbrokkelende grond onder zich voelde, probeerde naar voren te stappen, zijn handen defensief geheven. “Elaine, alsjeblieft, het is niet wat je denkt. Ik kan het uitleggen,” stamelde hij, zijn stem wankelend. Maar Elaine kapte hem scherp af, haar blik dwars door zijn zwakke poging tot schadebeperking heen.
“Nee, Vincent,” snauwde Elaine, haar stem galmde door de kerk. “Er valt niets uit te leggen. Je bent op heterdaad betrapt met een dubbelleven. Overspel, fraude… Je hebt tegen ons allemaal gelogen.” Haar greep werd steviger op de hand van haar dochter, haar ogen flitsten van woede en verraad.