Maar Elaine hield voet bij stuk, haar uitdrukking onverzettelijk en resoluut. “Ik wil niets horen van een liegende, bedriegende man,” snauwde ze, haar stem scherp en onwrikbaar. De finaliteit van haar woorden hing in de lucht en deed Vincents zielige pogingen om de zaken glad te strijken verstommen.
Bij het horen van Elaine’s verklaring draaide Melissa, die tot nu toe had gezwegen, zich scherp om, haar gezicht rood van woede. Ze begon weg te lopen van het altaar, haar hakken weerkaatsten in de verbijsterde stilte. Vincent sprong op haar af, wanhopig in zijn stem. “Melissa, alsjeblieft, ga niet weg!” smeekte hij terwijl hij haar arm probeerde te pakken.