Matilda keek van achteren toe, een gevoel van kalmte overviel haar toen Vincent alleen stond, blootgesteld, voor iedereen. Ze had zich vaak voorgesteld dat ze hem zou confronteren, maar niets was perfecter dan te zien hoe hij zich bloot gaf zonder dat ze nog een woord hoefde te zeggen.
Terwijl Vincents verwoede blik de kamer rondging, op zoek naar steun, krulden Matilda’s lippen zich in een kleine glimlach. Ze realiseerde zich dat ze zijn smeekbeden niet hoefde te zien en zijn excuses niet hoefde aan te horen – zijn schande was genoeg.