Toen ze de kerk uitliep en de frisse lucht betrad, voelde Matilda zich lichter, alsof er een groot gewicht van haar schouders was gevallen. Ze pauzeerde even, liet de warme zon op haar gezicht schijnen, sloot haar ogen en voelde de stille kracht die haar er doorheen had gesleept.
Matilda liep weg van de kerk met opgeheven hoofd, elke stap vervuld van nieuw zelfvertrouwen. Ze keek niet achterom, omdat ze wist dat de toekomst belangrijker was dan het verleden dat ze achter zich liet. Met elke stap groeide er een gevoel van vrijheid en hoop in haar. Het was eindelijk tijd voor haar eigen nieuwe begin.