Vincent zuchtte zwaar en ontweek haar ogen. “Ik kan dit gewoon niet meer, Matilda,” antwoordde hij, zijn toon vlak, bijna mechanisch. “Ik wil iets anders… iets zonder jou.” De woorden sneden door haar heen als een koud mes, elke lettergreep scherper dan de vorige.
Ze voelde een steek in haar ogen, haar zicht werd wazig door het begin van tranen. Ze knipperde snel, vechtend om haar kalmte te bewaren. “Is het iets wat ik heb gedaan?” vroeg ze, haar stem breekbaar. “Is er iets wat ik kan oplossen, iets waar we aan kunnen werken?” Smeekte Matilda.