Terwijl hun vlucht zijn bestemming naderde, bewoog Sandra zich doelgericht door de cabine, haar bewegingen snel en vastberaden. “Blijf alert en blijf bij me,” zei ze tegen haar collega’s, haar urgentie verhullend met de routine van de controles voor de landing. Ze knikten snel en begrepen de onuitgesproken ernst achter haar woorden.
Op het moment dat de wielen van het vliegtuig de landingsbaan kusten, klonk er een collectieve zucht van verlichting door de cabine. Maar Sandra’s stem, streng en gezaghebbend, onderbrak de kalmte. “Blijft u alstublieft zitten met uw veiligheidsgordels om,” kondigde ze aan, haar toon liet geen ruimte voor onderhandeling. Het was een standaardinstructie, maar toch had het een nieuw gewicht, het weerspiegelde haar vastberadenheid om de veiligheid van de vrouw te garanderen tot ze veilig op de grond stonden.