“Kunnen we gangpad 2 nemen?” vroeg ze aan Harper, in de hoop dat het haar zou helpen dat vreemde gevoel dat ze eerder had te achterhalen. Maar het geluk leek niet aan haar kant te staan. “Zo te zien zijn Charlotte en Steve daar al begonnen,” antwoordde Harper met een frons. “Waarom gangpad 2?” vroeg ze zich nieuwsgierig af. “Heb je daar een leuke jongen zien zitten?” Met een ondeugende grijns wierp ze Sandra een snelle blik toe en richtte toen haar aandacht op gangpad 2, in een poging de jongen te spotten die Sandra volgens haar had opgemerkt.
“Oh nee, dat is het helemaal niet,” onderbrak Sandra snel, in een poging haar interesse te bagatelliseren. “Het is echt niets.” Maar Harper was niet overtuigd en bleef Sandra die al te bekende blik geven, waarbij haar glimlach suggereerde dat ze dwars door de façade heen keek. Sandra voelde de druk om verder onderzoek af te buigen, nam haar meest overtuigende toon aan en zei: “Het komt eigenlijk door mijn geluksgetal, weet je. Nummer 2… Dat is de hele reden.”