Harper pauzeerde, haar antwoord langdradig en speels. “Nou, nou… het lijkt erop dat Sandra een oogje op me heeft waarvan ze niet wil dat ik het weet. Oké, als je het zo wilt spelen… Prima.” Ze vervolgde met een knipoog: “Kijken kan geen kwaad, hoor. Ik zie voortdurend knappe mannen en ik zou die eyecandy zeker delen met mijn collega. Maar het zal wel,” zuchtte ze, terwijl ze deed alsof ze de zaak opgaf, maar haar toon suggereerde een mengeling van amusement en geveinsde berusting.
Sandra besloot haar te negeren en observeerde aandachtig de interactie tussen de vrouw en de man die naast haar zat. Toen de man een biertje voor zichzelf en een watertje voor de vrouw bestelde, werd het Sandra duidelijk dat ze samen reisden. De houding van de vrouw – haar bange en onzekere uitdrukking – ontging Sandra echter niet.