Achteraf gezien heeft Harry spijt van zijn emotionele onbereikbaarheid. Hij schrijft het niet toe aan een bewuste keuze, maar aan een onvermogen om zijn gevoelens op dat moment onder ogen te zien. Hij geeft toe dat hij nog niet klaar was om de realiteit van hun verlies onder ogen te zien en benadrukt de complexiteit van rouw en de uitdagingen die dit met zich meebracht voor zijn relatie met zijn broer.
Harry’s openhartige gedachten over de trouwlocatie, dezelfde plek waar de begrafenis van hun moeder werd gehouden, laat bovendien zien dat hij humor kan vinden in zelfs de meest aangrijpende omstandigheden. Dit commentaar onderstreept de complexe emoties rond familiemijlpalen en de bitterzoete aard van het vooruitgaan.