Harry erkent dat hij Meghan niet adequaat heeft gesteund in haar tijd van nood en voelt zich zowel boos als beschaamd. Hij onderscheidt zijn reactie als beïnvloed door zijn rol binnen de instelling, in plaats van als een ondersteunende echtgenoot, en erkent zijn tekortkomingen in het aanpakken van haar geestelijke gezondheidsproblemen.
Nadenkend over de reactie van het Paleis, leefde Harry mee met de ervaringen van zijn moeder in het verleden, die zich geïsoleerd en onbegrepen voelde. De term “institutionele gaslighting” benadrukt zijn perceptie van de pogingen van het Paleis om hun ervaringen en de realiteit van hun situatie te ondermijnen, en onderstreept de uitdagingen waarmee ze werden geconfronteerd binnen het koninklijk instituut.