Brenda’s hart ging tekeer terwijl ze in paniek Stacey’s kamer rondkeek. Ze was er zeker van dat ze daarnet een kind had horen huilen. Toen ze de kussens en knuffels bij het raam begon te verschuiven, ontdekte ze iets wat haar hart bijna deed stoppen.
Ze vond een baby, niet ouder dan een paar maanden, rustig genesteld tussen de knuffels. De schok was overweldigend en Brenda’s gedachten raasden door bizarre gedachten en dringende vragen.
Hoe kon dit vlak onder haar neus gebeuren? Brenda herpakte zich van de eerste schok en ging de confrontatie met Stacey aan, in de hoop dat er een logische reden was voor deze waanzin. Maar de waarheid die over Stacey’s lippen kwam, overtrof alles wat Brenda zich had kunnen voorstellen.