De deur kraakte open en Stacey stapte naar binnen, haar gezicht bleek. Ze verstijfde toen ze Brenda bij het raam zag staan, met de baby in haar handen. Tranen welden op in haar ogen en ze beet op haar lip toen ze naar haar moeder keek. Brenda’s stem was laag maar vastberaden. “Wat is dit allemaal, Stacey?”
Stacey antwoordde niet. Haar onderlip trilde terwijl de tranen over haar wangen liepen. Ze opende haar mond alsof ze iets wilde zeggen, maar er kwamen geen woorden. In plaats daarvan stond ze verstijfd, zwijgend op het geluid van haar stille snikken na, de ontzette blik van haar moeder op haar gericht.