“Dr. Lawson, het is een noodgeval,” zei Brenda met brekende stem. Ze gaf hem hun adres en smeekte om een huisbezoek. Terwijl ze ophing, liep ze door de kamer en keek naar de baby in haar armen, die nu veel te kwetsbaar leek voor deze wereld. Haar polsslag ging tekeer naarmate de minuten vorderden.
Stacey zat zwijgend op haar bed, haar gezicht begraven in een kussen. Ze omhelsde het stevig, haar schouders trilden. Brenda wilde antwoorden eisen – dat moest ze – maar ze hield zich in. De veiligheid van de baby kwam op de eerste plaats. Nu antwoorden uit Stacey dwingen zou de spanning die dik in de lucht hing alleen maar doen escaleren.