Het geluid van de deurbel verbrak de gespannen stilte. Brenda haastte zich naar beneden, nog steeds met de baby in haar armen, en liet dokter Lawson binnen. Hij bewoog zich met geoefende precisie, zijn vriendelijke maar vastberaden houding bracht een kort gevoel van kalmte. Na een grondig onderzoek wendde hij zich tot Brenda.
“De baby is stabiel,” zei Dr. Lawson terwijl hij voorzichtig zijn stethoscoop omsloot. “Maar het is duidelijk dat ze overmatig hebben gehuild en goede voeding en verzorging nodig hebben. Zo’n jonge baby kan zich geen verwaarlozing veroorloven.” Zijn stem was zacht, maar zijn woorden droegen een onmiskenbare urgentie in zich.