De kamer was zwaar van de spanning terwijl Brenda haar geduld voelde afnemen. Haar verstand schreeuwde om antwoorden, maar diep van binnen wist ze dat als ze te hard pushte, Stacey helemaal zou dichtklappen. Voorlopig kon Brenda alleen maar wachten – hoewel elke seconde stilte aanvoelde als een eeuwigheid.
Dr. Lawson was klaar met het inpakken van zijn tas en wendde zich tot Brenda, met een krachtige uitdrukking. “Gezien de situatie raad ik u sterk aan contact op te nemen met de kinderbescherming,” zei hij. Brenda’s maag draaide zich om. “Weet u het zeker, dokter?” fluisterde ze, haar stem nauwelijks hoorbaar. Hij knikte plechtig. “We moeten de veiligheid van de baby garanderen. Zij kunnen helpen.”