Brenda had een rustig leven in Daffodil Street met haar 13-jarige dochter Stacey. Als alleenstaande moeder werkte ze hard om hun leven weer op te bouwen na een pijnlijke scheiding. Hun bescheiden huis was haar heiligdom, een ruimte die ze liefdevol had gecreëerd om Stacey de stabiliteit te geven waar ze zelf vaak naar verlangde.
Brenda werkte als verpleegster in het plaatselijke ziekenhuis en haar dagen waren lang en uitputtend. Ze vertrok vaak voor zonsopgang en kwam pas na middernacht terug, waarbij haar omgang met Stacey beperkt bleef tot gehaaste slaapjes. Maar ondanks het slopende schema was elke inspanning de moeite waard om haar dochter een comfortabel leven te bieden.