Shadow tilde zijn kop op, zijn oren trilden, zijn spieren gespannen. De pup liet een lage, onzekere grom horen, gevolgd door gejammer. Dit was geen geluid van agressie, maar van herkenning. Daniels pols versnelde. Was het mogelijk? Was er iets buiten op zoek naar hem? Op zoek naar Shadow?
De aanwezigheid in de bomen bleef ongezien, maar Daniel kon voelen hoe het zich opdrong, koud en geduldig. Het viel niet aan. Het trok zich niet terug. Het wachtte. Daniels greep op het mes verstrakte. De boodschap was duidelijk: hij had iets van de wilde genomen. En de wilde wilde wilde het terug.