In een poging de stilte te overbruggen, draaide Jacob zich iets om in zijn stoel en zei: “Ik ben Jacob,” terwijl hij een vriendelijke blik wierp op de bochtige weg. “Lena,” antwoordde ze zacht, haar stem nauwelijks boven een fluistering uit.
“Leuk je te ontmoeten, Lena,” antwoordde Jacob, zijn toon warm en conversationeel houdend. “Kom je uit de buurt?” Lena schudde haar hoofd, haar blik uit het raam gericht terwijl ze antwoordde: “Gewoon op doorreis.”