Lena, met een vleugje ongerustheid in haar stem, antwoordde: “Ja, ik weet het zeker. Bedankt voor je bezorgdheid,” voordat ze snel op weg ging naar het station. Zonder nog een woord te zeggen, haastte ze zich over de parkeerplaats in de richting van het busstation, haar figuur snel bewegend door het dimmende licht.
Toen ze in de schaduw verdween, bekroop hem een vreemd gevoel van onbehagen. Het was alsof de vluchtige ontmoeting een onuitwisbare Jacob in zijn gedachten had achtergelaten en de onbeantwoorde vragen over haar situatie begonnen in zijn gedachten rond te dwarrelen.