De zon stond laag aan de hemel en schilderde het platteland in een warm, gouden licht toen Jacob Hartley over de lege snelweg reed. Het zachte gebrom van de motor vulde de cabine met een geruststellend geluid. Jacob had geen haast; de dag voelde ongewoon sereen, alsof de tijd zelf voor hem was vertraagd.
Hij genoot van de stilte, van de zeldzame gelegenheid om zich te koesteren in de kalmte en eenzaamheid van de middag. Jacob was een man die tevreden was met de eenvoudige dingen in het leven. Als mecanicien van beroep genoot hij van het vaste ritme van zijn werk en bracht hij zijn dagen door in het kleine stadje Rosewood, waar het gemeenschapsgevoel sterk en vertrouwd was.