“Dus je bent alles kwijtgeraakt in de crisis?” Vroeg Claire verder. Ze hoopte dat hij daar wat duidelijker over zou praten. Het zou op zijn minst een licht kunnen schijnen op hoe hij in de hopeloze positie terecht is gekomen waarin hij zich nu bevindt. Misschien is hij door de crisis de dakloze bedelaar geworden die hij nu is?
“A king’s ransom and a pauper’s penny, all the same in destiny’s eyes,” mompelde Dave terwijl hij Claire nauwelijks aankeek. Hij leek verdwaald in zijn eigen fantasiewereld, verdwaald in zijn eigen raadsels. Zijn antwoorden waren tijdverspilling, Claire had het gevoel dat ze een vreemde vertaling van een oude Latijnse tekst aan het lezen was in plaats van te praten met een levensechte man uit het heden.