Emily’s leven was veranderd in een eindeloze cyclus van colleges, proefwerken nakijken en het omgaan met een constante stroom vragen van studenten. Als hoogleraar geschiedenis verloor ze zichzelf vaak in het verleden, zowel in haar lessen als in haar persoonlijke leven.
Sinds de dood van haar ouders was het huis waarin ze was opgegroeid haar verantwoordelijkheid geworden. Hoewel het huis ontelbare herinneringen in zich droeg, voelde het ook als een zware last – een oude plek vol klusjes, reparaties en een vreemde stilte die de eenzame avonden vulde.