Misschien was het gewoon de wind, of misschien was er iets omgevallen. Maar diep van binnen wist ze dat ze het niet langer kon negeren. De volgende dag, toen de dageraad aanbrak en het eerste licht door de gordijnen naar binnen viel, besloot Emily op onderzoek uit te gaan.
Voorzichtig liep ze de trap af, haar zintuigen gespitst. Het huis voelde nog steeds gehuld in duisternis, maar nu kon ze tenminste iets beter zien. Ze greep een tafelpoot die ze ter bescherming had vastgepakt en liep voorzichtig door de keuken, klaar voor wat hij in de schaduwen op de loer zou kunnen liggen.