Met elke stap werd het geluid luider, alsof datgene wat daar verborgen was, had gewacht tot ze het zou ontdekken. Ze pauzeerde even, voelde haar polsslag in haar oren kloppen en leunde toen voorover, terwijl ze de zaklamp stil hield.
“Kom naar buiten, of ik bel de politie!” Schreeuwde Emily, in een poging de situatie onder controle te krijgen. Terwijl ze zwaar hijgde, merkte ze dat het lawaai gestopt was. “Ik weet dat je me kunt horen. Laten we dit spel beëindigen,” zei ze, maar er was alleen maar stilte.