Naarmate de momenten verstreken, kwamen de herinneringen aan zijn kindertijd terug. Ze kon bijna het gelach van zijn ouders horen toen ze haar met Tubby in de tuin zagen spelen. De schildpad was altijd langzaam, stabiel en betrouwbaar geweest – kwaliteiten die Emily’s leven weerspiegelden voordat alles ingewikkeld werd.
Nu, zittend op de stoffige zolder met Tubby, een schat waarvan ze dacht dat hij voor altijd verloren was, voelde Emily een overweldigende golf van nostalgie over zich heen komen. Dit ging niet alleen over de schildpad; het ging over het herstel van het contact met een eenvoudigere, gelukkiger tijd, voordat de lasten van de volwassen verantwoordelijkheden zijn leven overnamen.