Maar onder het lachen ging een dieper besef schuil. Tubby was niet zomaar een huisdier; hij was een levende herinnering aan de zorgeloze dagen van zijn jeugd en symboliseerde een stukje van Emily’s leven waarvan hij niet eens wist dat hij het kwijt was.
De schildpad, die zich niet bewust was van de vreugde die hij in Emily’s leven had opgewekt, zette zijn gestage reis voort, stap voor stap. Bij elke stap voelde Emily warmte in zijn borstkas, een gevoel van heelheid waarvan ze zich niet had gerealiseerd dat het ontbrak.