Susan’s ogen vulden zich met tranen toen ze keek naar het trieste afscheid tussen Duke en zijn beste vriendin, Margo de kat. Duke, ooit sterk en levendig, was nu zwak en naderde het einde. Hun laatste knuffel was een ontroerende herinnering aan hun diepe band.
Dr. Wilson stond naast Susan en zijn gezicht verzachtte bij de aanblik. “Ze zijn altijd al hecht geweest, maar ik heb ze zich nog nooit zo aan elkaar vast zien klampen,” zei hij zacht. Susan’s stem trilde terwijl ze fluisterde, terwijl ze haar tranen wegveegde en haar verdriet probeerde te bedwingen.
Terwijl Dr. Wilson de laatste injectie klaarmaakte, trilde zijn hand lichtjes, waardoor er een ongemakkelijke pauze ontstond. Susans instincten maakten haar ongemakkelijk en een rilling liep over haar rug. Er voelde iets niet goed en ze wist dat ze moest uitzoeken wat het was voor het te laat was.