De twee vrouwen kropen om de zijkant van het huis heen, de lucht dik van spanning en groeiend onbehagen. Toen ze de achtertuin naderden, zagen Susans ogen de contouren van een klein, eenzaam schuurtje. Het was gehuld in duisternis en bezorgde haar een onverklaarbare rilling over haar rug.
“Ik ga het schuurtje controleren,” fluisterde ze, haar stem haar onbehagen verradend. Ruby volgde op de voet toen ze het schuurtje naderden. Susan aarzelde, haar hand trilde boven de klink voordat ze de deur openduwde.