Ze volgden het geluid, hun voetstappen voorzichtig en leidden hen naar een grote boekenplank. Het geluid werd luider, een zacht mechanisch gezoem dat niet op zijn plaats leek in een dierenartspraktijk. Ruby’s ogen werden wijder toen ze een afwijking opmerkte.
“Susan, kijk,” fluisterde ze, wijzend naar een gat in de rand van de boekenplank. De spleet suggereerde dat de boekenplank niet aan de muur bevestigd was zoals het hoorde. Susans adem stokte. “Een geheime deur…” mompelde ze, haar hart bonkte. Met trillende handen rukte ze aan de boekenplank.