Eindelijk diende Dr. Wilson de injectie doelgericht toe. Susan kon zich niet aan de indruk onttrekken dat zijn gebruikelijke medelevende aanwezigheid vandaag vreemd afstandelijk leek, een gevoel dat in haar maag knorde.
Terwijl Duke’s strijd langzaam afnam, streelde Susan teder zijn vacht en fluisterde kalmerende woorden. De kamer viel in een plechtige stilte, alleen onderbroken door het zwakke gezoem van de apparatuur van de dierenarts. Een diep verdriet omhulde haar, alsof een deel van haar ziel was weggerukt met Duke’s overlijden.