De frustratie kookte over toen ze de laatste kamer bereikte, haar stem kraakte van de spanning. “Waar kan ze zijn?” mompelde ze, de woorden nauwelijks ontsnappend aan haar lippen. Becky legde een troostende hand op haar schouder, maar Kiara voelde hem maar vaag door de mist van haar paniek.
Het was alsof de grond onder haar vandaan was gerukt. “Hij heeft Luna meegenomen,” fluisterde Kiara, haar stem hol van ongeloof. Het besef sloeg bij haar in als een vloedgolf en bracht haar in een maalstroom van verwarring en shock.