Jason probeerde de schijn op te houden, maar elke interactie voelde als een test waarvoor hij faalde. Hij keek hoe Valeria zich moeiteloos door gesprekken bewoog, haar gelach mengde zich met het gezoem van de sociale scène van het landgoed. Hij benijdde haar gemak, haar vermogen om erbij te horen waar hij zich een buitenstaander voelde.
Het ongemak kwam tot een hoogtepunt toen een waardevol familiestuk – een met diamanten ingelegde pen en pennenhouder van Valeria’s grootvader – werd vermist. De gasten werden onrustig en er hing een dikke laag achterdocht in de lucht.