Later die avond, toen het landgoed tot rust kwam, liep Jason hun kamer binnen om Valeria in zijn tas te zien rommelen. Jasons hart zonk en zijn woede laaide meteen op. “Wat doe je,” eiste hij, zijn stem scherp van woede.
Valeria keek geschrokken op met een oplader in haar hand. “Ik was hier net naar op zoek,” zei ze, op een kalme toon. Maar Jasons gedachten waren al aan het twijfelen. “Je liegt,” snauwde Jason, zijn stem krakend onder het gewicht van zijn emoties. ”