Maar de angst om hem kwijt te raken en alleen achter te blijven in het bos spoorde haar aan. Terwijl ze dieper het bos in liepen, werden de bomen dikker en hun schaduwen wierpen angstaanjagende patronen op de grond, maar ze hield haar angst in bedwang en concentreerde zich op Pauls terugtrekkende gestalte.
Na wat aanvoelde als een eeuwigheid, zag Melissa Paul op een open plek stappen. Ze dook achter een boom, haar hart bonkte. Toen ze voorzichtig naar buiten gluurde, zag ze een oud huisje tussen de bomen staan. Er lag een klein meertje naast.