Maar naarmate de weken verstreken, werden zijn cafébezoeken langer en frequenter. Paul was over het algemeen een geweldige echtgenoot, hij zorgde voor Melissa en bereidde zich voor op de komende baby, maar deze lange afwezigheid werd al snel een punt van zorg.
“Paul, wat doe je zo lang in het café?” Vroeg Melissa op een avond, terwijl ze haar toon luchtig probeerde te houden, maar haar bezorgdheid niet kon verbergen. “Gewoon mijn hoofd leegmaken, liefje,” antwoordde Paul met een geruststellende glimlach. “Het café is zo vredig. Het helpt me nadenken.”