James’ gezicht was vervormd van verwarring en pijn. “Toen mijn straf uiteindelijk eindigde, was ik 51 jaar oud. Ik had meer dan de helft van mijn leven achter de tralies doorgebracht. De wereld was zo veranderd en ik voelde me er een vreemdeling in. Maar één ding bleef constant: mijn verlangen om John te vinden.”
“Na mijn vrijlating begon ik oude dossiers door te spitten en contact op te nemen met iedereen die John gekend zou kunnen hebben. Het was een gok, maar ik was vastbesloten. Het duurde een hele tijd voordat ik eindelijk zijn nummer had gevonden.”