James’ ogen welden op met tranen. “Ik herinner me nog steeds dat ik zijn stem hoorde na al die decennia,” zei hij, zijn stem haperde. “Toen ik John alles vertelde wat er met me gebeurd was, stortte hij in, snikte hevig en verontschuldigde zich overvloedig. Ik dacht dat hij huilde uit sympathie voor mij, dus vroeg ik hem op te hangen en me snel te ontmoeten om ons gesprek persoonlijk voort te zetten.”
James pauzeerde, zijn handen trilden lichtjes terwijl hij het verhaal verder vertelde aan Delilah. “Ik was niet voorbereid op wat John ging opbiechten. We ontmoetten elkaar hier in Oak Park en de reünie was alles waar ik van gedroomd had. We omhelsden elkaar, lachten en haalden herinneringen op aan onze jeugd. Even voelde het alsof er helemaal geen tijd was verstreken.”