Toen Delilah haar werk hervatte, vond ze een vreemde troost in het monotone ritme van schoonmaken. Ze stofte planken af, sorteerde gereedschap en ordende papieren nauwgezet. Elke beweging voelde als een kleine daad van liefde voor John. Haar ogen stonden vol tranen, maar haar handen hielden nooit op met schoonmaken.
Terwijl ze werkte, stroomden de herinneringen aan hun 34-jarige huwelijk door haar hoofd. John en Delilah waren beste vrienden geweest, ze kenden elkaar zo goed dat ze praktisch elkaars gedachten konden lezen. Ze hadden elke vreugde en elk verdriet, elke triomf en elke tegenslag met elkaar gedeeld. Ze dacht dat ze alles van hem wist. Het tegendeel zou snel bewezen worden..