In een laatste poging om overeind te blijven, begaf Joe het en viel hij op de stoep. Zijn aktetas, een symbool van zijn werkleven, vloog open, waardoor papieren en documenten overal terecht kwamen in een wervelwind van chaos.
De eens zo keurig georganiseerde inhoud van zijn werkleven lag nu verspreid en rommelig over het trottoir, wat bijdroeg aan de wanorde van zijn plotselinge instorting. De wereld leek in een duizelingwekkende waas te draaien terwijl hij daar lag, kwetsbaar en blootgesteld, te midden van de stedelijke chaos.
De straat was, zoals zo vaak, een levendig mozaïek van bedrijvige levens, elk persoon verwikkeld in zijn eigen gehaaste bestaan. Een zakenman, zijn gezicht gedeeltelijk verborgen door de schaduw van een breedgerande hoed, wierp even een blik op Joe’s ingezakte vorm toen hij langsliep.