Terwijl Clara haar blik op Joe richtte, deed haar hart pijn in de wetenschap dat hij in nood verkeerde, maar de praktische aspecten van haar situatie leken onoverkomelijk. De bus, haar boodschappen en de dringende eisen van haar dag vormden een barrière die ze moeilijk kon overwinnen.
Ze aarzelde, verscheurd tussen het verlangen om hulp te bieden en de overweldigende druk van haar eigen verplichtingen. Met een zware zucht paste ze met tegenzin haar greep op de boodschappentassen aan en begon naar de bushalte te lopen, terwijl ze nog een laatste, spijtige blik op de man op de grond wierp.