Het tafereel van Joe liggend op de stoep begon te vervagen naar de achtergrond van hun dag en veranderde in een vluchtig vlekje in de routine van hun leven. Terwijl ze wegliepen, hervatte het levendige geklets en gelach van de groep, hun eerdere bezorgdheid vervaagde toen ze weer opgingen in hun geplande activiteiten.
Joe’s toestand, hoewel tijdelijk storend, loste snel op in de achtergrond van hun onopmerkelijke dag en werd gewoon weer een vergeten moment in de onophoudelijke stroom van de stad. Amanda, die het gewicht van haar drukke schema voelde, kwam eindelijk aan bij haar favoriete koffieshop, op zoek naar een korte onderbreking van de meedogenloze eisen van haar dag.