Ze week een beetje uit om niet over hem te struikelen, maar vervolgde snel haar weg. Haar gedachten, verzonken in de talloze taken van de dag en de bemoedigende woorden van haar afspeellijst, bleven onbewust van de stille, wanhopige smeekbede om hulp die Joe’s stille gestalte vertegenwoordigde.
Het onophoudelijke tempo van de stad, in combinatie met de bezorgdheid van elk individu, maakte Joe’s benarde situatie zo goed als onzichtbaar in de onophoudelijke stroom van voetgangersactiviteiten. In een staat van halfbewustzijn en intense strijd probeerde Joe de kracht op te brengen om te bewegen. Elke poging kostte hem steeds meer moeite omdat zijn ledematen loodzwaar aanvoelden en niet reageerden.