Haar vader kwam binnen en keek even rond in Eloises kamer, zijn ogen bleven hangen bij de vele trofeeën die ze in de loop der jaren had gewonnen. De muren, nog steeds geverfd in het lichte beige dat ze had gekozen toen ze voor het eerst naar de universiteit ging, leken herinneringen aan een andere tijd te bevatten. Hij draaide zich naar haar toe, met een ernstige blik in zijn ogen. “Eloise, ik realiseer me nu dat ik een verschrikkelijke fout heb gemaakt. Kan ik je iets uitleggen?” Eloise, verrast door zijn bekentenis, knikte, nieuwsgierig naar wat hij zou delen.
Ze zaten allebei op haar bed, een zeldzaam moment van nabijheid. Eloise merkte de ongewone zachtheid in haar vaders stem toen hij een deel van zijn verleden begon te onthullen dat ze nog nooit eerder had gehoord. “Toen je nog een klein meisje was, werkte ik in een fabriek waar ik auto-onderdelen maakte. Je moeder bleef thuis om voor je te zorgen terwijl ik werkte. We hadden niet veel, maar thuiskomen bij jullie twee was het beste deel van mijn dag.”