Greg, de eigenaar van het restaurant, merkte de commotie op en stapte naar buiten om het te onderzoeken. Stephanie keek toe terwijl hij met de buschauffeur sprak, die er gestrest en verontschuldigend uitzag, gebarend naar de geïrriteerde passagiers die zichtbaar geërgerd op de stoep stonden.
“Motorpech,” legde de chauffeur uit aan Greg met een hulpeloze schouderophaal. “De monteurs zijn onderweg, maar het zal even duren. Kunnen we hier wachten?” Hij wierp een blik achterom naar de groep, die niet erg blij leek te zijn met het vooruitzicht om te moeten wachten bij een wegrestaurant in niemandsland.