Deze scène dient als een aangrijpende herinnering dat achter de koninklijke titels en publieke optredens de kern van Kate’s rol diep geworteld is in koestering en ondersteuning. Haar bereidheid om troost te bieden, zonder rekening te houden met het koninklijke protocol, onderstreept het belang dat ze hecht aan familie en emotionele banden, zelfs in de meest openbare gelegenheden.
Kate’s instinctieve reactie maakte haar niet alleen geliefd bij de leerlingen, maar benadrukte ook haar bedrevenheid in het omgaan met het publiek. Haar vermogen om van een gewone interactie een gedenkwaardige en positieve ervaring voor een jong kind te maken, bevestigt haar rol als meelevende figuur binnen de koninklijke familie en daarbuiten.