Met die gedachte draaide Carl zich om en toverde zijn meest hoffelijke glimlach tevoorschijn, hoewel de vermoeidheid zwaar op hem woog, waardoor hij er waarschijnlijk uitzag als een vermoeide man die zijn best deed om vriendelijk te lijken. Het recente werkproject was veeleisend geweest en de stress liet zichtbare sporen op hem achter. Vooral de laatste dagen waren uitputtend geweest en belastten hem zowel geestelijk als lichamelijk. Nu had hij meer dan ooit behoefte aan rust tijdens deze vlucht.
Maar het constante geschop van de jongen achter hem maakte het steeds moeilijker om die rust te vinden. Carl realiseerde zich dat hij de situatie op de een of andere manier moest aanpakken. Hij kon het zich niet veroorloven om uitgeput aan te komen in Seattle. Hij moest scherp zijn en klaar voor de voortdurende eisen van zijn carrière met hoge inzet.